maandag 31 oktober 2011

Die Baureihe 212: Ein Jungentraum auf Rädern …




Het zal zo rond 1990 zijn geweest, dat we met enige regelmaat Kleve bezochten. De familie ging het stadje in, en ik werd afgezet bij het station. Gewoon uren lang mijn ogen uitkijken, en situaties zien die zo anders waren dan in Nederland. Korte treinen - een lok met 1 stuurstandwagen - en lange D-treinen met een 215 ervoor....en het stukgoederenvervoer. En dan een enorme variëteit aan materieel.... onvoorstelbaar. Wat zou ik er veel voor over hebben om weer eens terug te gaan naar die tijd. En ik wist niet eens dat er een kilometer verder een heuse draaischijf met loods in gebruik was!
Es wird so um 1990 gewesen sein, dass wir mit gewisser Regelmäßigkeit Kleve besuchten. Die Familie ging dann ins Städtchen, und ich wurde am Bahnhof abgesetzt. Stundenlang konnte ich micheinfach nicht satt sehen an Situationen, die so anders als in den Niederlanden waren. Kurze Züge – eine Lok mit nur einem Steuerwagen – und lange D-Züge mit einer 215 davor … und der Stückguttransport. Und dann eine enorme Vielfalt an Material … unvorstellbar. Was gäbe ich darum, noch einmal in diese Zeit zurückzugehen. Und ich wusste nicht einmal, dass nur einen Kilometer entfernt eine echte Drehscheibe mit Lokschuppen in Betrieb war!

Wat mij op mij het meeste indruk heeft gemaakt is de baureihe 212. Deze machine leefde gewoon. Adem uit de stoomverwarmingskoppeling, sonoor gebrom van de motor..dit maakte extra indruk omdat je op die lage perronnetjes stond, zodat de loks enorm leken, en aanraakbaar. dus om deze herinnering tastbaar te maken, moest ik deze machine gewoon namaken. De donor was een rode 212 van Märklin, in 1/32. Een uitstekend model-ondanks zijn leeftijd- en voor een jonge kunstschilder nog te betalen.
Am meisten Eindruck auf mich hat die Baureihe 212 gemacht. Diese Maschine lebte einfach. Der Atem aus der Heizkupplung, das sonore Brummen des Motors … besonders eindrucksvoll war dies, weil man auf einem niedrigen, kleinen Bahnsteig stand, wo die Loks groß und greifbar schienen. Um also diese Erinnerung erfahrbar zu machen, musste ich diese Maschine einfach nachbilden. Spenderin war eine rote 212 von Märklin in 1:32. Ein prächtiges Modell – trotz seines Alters – und für einen jungen Kunstmaler noch bezahlbar.

traptreden voorzien van 'Riffelblech'

Met eenvoudige middelen en veel geduld is van dit model een klein juweeltje te maken: hijsogen maken uit messing, roosters openvijlen,de rangeerdershandgrepen op de juiste lengte maken, draaistellen voorzien van losse leidingen, aangegoten handgrepen vervangen, de hele rits aan details op de bufferbalken aanbrengen, omspuiten, Simrock transfers laten maken met het juiste nummer (!), lampen verfraaien zodat je niet van die dode 'ogen' hebt, UIC-antenne maken uit messing, en dan ben ik nog heel wat vergeten..
Mit einfachen Mitteln und viel Geduld lässt sich aus diesem Modell ein kleines Juwel schaffen: Transportösen aus Messing fertigen, die Gitter auffeilen, Rangiererhandgriffe auf die richtige Länge bringen, Drehgestelle mit losen Leitungen versehen, angegossene Handgriffe ersetzen, die ganze Detailpalette an den Pufferbohlen anbringen, umspritzen, Simrock-Beschriftungen mit der richtigen Nummer (!), Lampen verfeinern, sodass sie keine toten „Augen“ hat, UIC-Antenne aus Messing fertigen, und dann habe ich noch ganz viel vergessen …
Hoe vet kan een buffer zijn?!!
Wie schmierig kann ein Puffer sein?!!
Resultaat van al dit werk? Een eigen , unieke jongensdroom op schaal met overtuigend patina! Dat was de moeite wel waard!
Resultat all dieser Arbeiten? Ein unverwechselbarer, einzigartiger und maßstäblicher Jungentraum mit überzeugender Patina! Das hat sich wirklich gelohnt!